بررسی عوامل خانوادگی مؤثر در گرایش نوجوانان ۱۸-۱۲ ساله به بزهکاری در کانون اصلاح و تربیت شهرستان گرگان

شرایط نامطلوب خانواده می تواند برای بزهکاری مساعد باشد، پس به همان نسبت وجود شرایط مطلوب در خانواده رشد ذهنی، عاطفی، روانی و اجتماعی نوجوان را امکان پذیر ساخته، مهمترین گام در پیشگیری از بزهکاری است. هدف مطالعه بررسی عوامل خانوادگی مؤثر در گرایش نوجوانان 18-12 ساله به بزهکاری در کانون اصلاح و تربیت شهرستان گرگان است. روش این پژوهش مطالعه ای توصیفی – تحلیلی از نوع مقطعی است، مطالعه بصورت پیمایشی و تکنیک پرسشنامه بر روی 58 نفر از کلیه بزهکاران نوجوان مستقر در کانون اصلاح و تربیت شهرستان گرگان انجام گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد از میان شش متغیر واردشده در پژوهش، متغیر گسیختگی خانواده نوجوان با ضریب 0.454، تأثیر اصلی و نقش اساسی را در بزهکاری نوجوانان دارد. این متغیر به تنهایی توانسته 0.30 درصد از واریانس متغیر گرایش به بزهکاری نوجوانان را پیش بینی نماید. بررسی نشان داد که عوامل خانوادگی در گرایش نوجوانان به بزهکاری به شکل زیر تأثیرگذار بود. از میان عوامل خانوادگی: گسیختگی خانواده، روابط اعضای خانواده، کنترل و نظارت والدین، باورها و اعتقادات مذهبی خانواده و انحراف یکی از اعضاء خانواده با گرایش نوجوانان به بزهکاری رابطه معناداری دارند، اما میان سختگیری والدین و احساس طردشدن از سوی خانواده با گرایش نوجوانان به بزهکاری رابطه معنا داری مشاهده نشد.